ღ Minerva - pleas help ...

Abaddon kan het niet laten om in de lach te schieten bij haar vraag. Dacht ze nou werkelijk dat hij haar zomaar zou laten gaan? Het was niet omdat ze een veulen van hem droeg dat ze op vrije voeten stond, ze was nog niet van hem af en ook nog niet van zijn streken, zijn mertelpartijen.

Hij kijkt de merrie eens in haar ogen en richt ze dan om haar achterwerk. Zijn ogen worden langzaam bordeaux en branden een grote brandwond op haat kont. Hij was trots op zijn werk. Wanneer het al hard begint te verbranden stopt hij en laat zijn ogen weer felrood worden. Voor dit moment volstond dat wel. Zijn lievelings kracht hield hij wel voor later. Misschien voor straks, nog niet voor nu. Om haar eens te laten schrikken, ook al is het bijna onmogelijk dat ze die kracht kent, gaat hij voor haar staan en laat zijn ogen voor een paar tellen zwart worden. Of ze het nu kende of niet. Dit gelde als een waarschuwing en dit deed hij niet voor zijn plezier. Een waarschuwing voor wat haar nog te wachten stond. Hij gebruikte deze kracht alleen op het einde. Want voor hem was ze ook moeilijk. Ze vergde veel energie en dus was hij na deze aanval zelf een prooi en niet meer alleen de jager.